Güneyde balkondan maç izlemek: Silifke’de Selçuk Şahinli yıllar

Daha önce de sitemizde maç yorumlayan Ahmet Arslan'ın, Mersin 1. Amatör Küme'de oynanan Silifke Belediyespor-Gülek Belediyespor maçındaki gözlemlerini içeren leziz yazısını yayınlayoruz...

YAZI: AHMET ARSLAN
Geçen hafta sonu tatil vesilesiyle Mersin Silifke’ye aile ziyareti yaptım. Kuşbakışı stat manzaralı evimize her gidişimde statta bir maç olmasını dilerim. 1. Ligin Çift Adana takımlı yıllarını hatırlayanlar üç büyüklerin Adana’ya gelişlerinde stat çevresindeki apartmanların halini de hatırlarlar. Apartman balkonları tıklım tıklım dolardı. Çatısız güney binalarının damları da polis tarafından ‘yabancılara’ kapatılırdı.

Bizim Silifkespor için de 3. Ligli yıllardı o yıllar. Takım adı profesyonel olan liglere çıkınca stat çimlendirilmişti. Aynı yıllarda Mersin 2. Amatör ligi kurulmuş, bir sürü köy takımı da beraberinde ortaya çıkmıştı. Her hafta seyircisi futboluna doyuyordu. Fabrikası olmayan küçük şehrin, büyük şehirlerde de cebi büyük hemşerisi olmayınca takımı ait olduğu yere, amatör liglere döndü. Devlet kurumlarının takımları ligden çekilince o vakitler 2. Ligde olan Mersin Polisgücü’nü satın alan Silifkeliler bir anda 1995-1996 sezonunda heyecan yaşasalar da, kupada içeride oynanan tek maçlı Ankaragücü eşleşmesi bu heyecanın doruk noktasıdır, ertesi yıl 3. Ligin yolunu tutacaklardır.

O yıllarda her profesyonel takımın bir de amatör liglerde takımı vardı. Şimdi Fenerbahçe’de oynayan Silifke altyapısından yetişmiş naçizane yıldız Selçuk Şahin amatör takımın sigortasıydı. Dönüş yolumda otogarda beklerken seyahat firmasının bürosunda gördüğüm fotoğraf anılarımı canlandırdı. Yazıya da vesile oldu. Fotoğraftaki takım seyahat firmasının reklamını taşıyordu. Ayaktakiler içinden Selçuk’u güç bela tanıyabildim. Ortaokuldan sınıf arkadaşımdı, yazları biz kumsalda voleybol oynardık, onlar üç erkek kardeş ve arkadaşları futbol oynardı. Selçuk 3. Ligde amatör lisansla çıktığı ilk maç 30 Ağustos 1998 tarihinde Kayserispor karşısında oldu. Selçuk Kayserispor’dan daha önce 1. Lige ulaştı. 2. Lig takımlarından Hatayspor ile profesyonel sözleşme yaptı. İki sezonun ardından İstanbulspor yolunu tuttu.

Fotoğraftaki takımdan birkaç oyuncuyu birkaç gün önceki Mersin 1. Amatör ligi karşılaşmasında görmek şaşırtıcı değildi. Muhtemelen muhtelif ekiplerde oynadıktan sonra göbekli ağabeyler olarak başladıkları yere dönmüşlerdi. Silifkespor’dan Belediyespor’a dönüşüm yaşanmıştı o “Bld” kısaltma ekli takım furyalarının ortaya çıkış yıllarında. Gerçi belediye desteği kulübe pek artı sağlamamıştı. Bugüne gelindiğinde 1. Amatör ligdeydi kulüp. Rakip bir başka belediye takımı Gülek Bld idi. Her dört takımdan birinin belediye takımı olduğu Mersin’de doğal bir haftalık eşleşmeydi. Silifke Bld yenilgisiz tek beraberlikle play-offlara kalmayı haftalar önce garantilemişken Gülek Bld son üç haftaya son sırada giriyordu.

Hava güneşli mi güneşli. Zemin güneyin tüm çimleri gibi sararmış vaziyette. Fotoğrafını çeksem inanmazsınız çim saha olduğuna. Tribünden izleme zevkini tatmak istiyorum. Balkondan takımların sahaya çıktığını görünce stada varıyorum. Stadın önünde tek bir şalgamcı var. Ciğercileri geçelim çekirdekçi bile yok. Maça ilgi olmadığı başka nasıl anlatılabilir… 65 bin nüfuslu şehrin grup lideri takımının maçını izlemeye gelen 65 kişi yok. Önceki akşam tek bir kahvede Galatasaray-Manisa maçını 5 YTL vererek izleyenlerin sayısı kadar seyircisi var biletsiz maçın. O seyircinin de heyecanı yok. Maç boyunca “i.ne hakem” küfürünü bile eden olmadı. Anadolu’da küfrü marş yapan seyirciye pek rastlanmaz. Tek koro küfür hakemlerin cinsel tercihlerine ilişkindir; bir de yan hakemin elindeki bayrakla ilgili olanı vardır. Bu maçta hiçbiri yok. Hazırlık maçlarının gerginliği bile yaşanmıyor maç boyunca. Bld’lilerden Silifke ikinci yarıda serbest vuruştan bulduğu golle maçı kazanıyor. Gole bir tek oyuncuların ve golü atan oyuncunun tribündeki arkadaşlarının sesi çıkıyor.

Liderliği garanti bir takımla son sıradaki bir takımın maçı bu kadar sıkıcı olmamalıydı. Pozisyonu ve golü bol bir maç beklenirken tamamen tersi bir maç vardı sahada. Maçı sıkıcı yapan oynanan oyun muydu, seyirci azlığı ve var olanların da heyecansızlığı mıydı? Her şeyin üç büyüklere endekslendiği bir futbol düzeninde amatörlerin teferruatın da teferruatı olması doğaldı galiba… Kim teferruatlara ilgi duyar ki!