Köşe: Son 10 dakikaya sığan kaderler

İstanbul 1. Amatör Lig 12. Grup'un kaderini belirleyen Kağıthanespor-Mecidiyeköyspor karşılaşmasını takip eden tecrübeli kalem Orhan Budak izlenimlerini aktarıyor...

Hasbahçe’de futbol adına bir şenlik vardı. Kaybeden için dünyanın sonu

değildi ama koca bir sezonun emeği bir sonraki sezona kayacaktı. Aynı

çalışma azim ve kazanma hırsı ile layık olduğu ligi hak edecek olan ekip

üzülecekti kaybettiğinde… Her iki kulüp bence bu ligin üstünde

Mücadele ettiler ama bir de Güngören gerçeği vardı puantajda. İyi

hazırlanmışlardı.

Hasret kaldığımız görüntüler vardı. Belediye Başkanı, emniyet müdürü ve diğer yetkililer şeref tribününde yerlerini almışlardı. Bir de tribünlerde yerlerini alan taraftarlar... Zaten onlarsız hiç bir müsabakanın tadı yok ama isterim ki her zaman böylesine coşku ile tribünler şenlensin.

Kim ne derse desin  mükemmel bir mücadele oldu. Kasıt yok, oyalama yok

Sahada yalnız futbol vardı ve yüreklerini sahaya yansıtan futbolcular.

Mecidiyeköy öne geçtiğinde aynı ciddiyetle mücadelesine devam

ediyordu. Geriye düşmelerine rağmen umutlarını yitirmeyen Kağıthanesporlu gençler vardı ve de goller sağanak gibi gelmeye başladığında geriye düşmelerine rağmen inancını yitirmeyen taraftarlar...

Maç bittiğinde sevinç ve hüzün her zaman olduğu gibi çimlerin üzerinde vardı. Galip gelenler birbirlerini kutlarken mağlup olanlar sessizce

göz yaşlarını döküyorlardı belki de.

Ben kaderin bir cilvesi olarak düşünüyorum üç takımın kaderi son 10 dakikaya sığdı. Ama futbol bu ve cilvesi hepimizi bazen gülümsetiyor bazen de üzüyor.

Kağıthanespor'u başarısından dolayı, Mecidiyeköyspor'uysa centilmence mücadelesinden dolayı kutlarım. Komşu iki ekip örnek bir mücadele yaptılar. Dostluk her zaman kazanır.

YAZI: ORHAN BUDAK