ADI CEPHANELİK !

Bir kere adı Cephanelik. Ama gidin görün , adı kadar ürkütücü değil stad. Mükemmel bir tesis. Yapanlardan Allah razı olsun. Gördüklerimiz kadar oynadığımız bir 90 dakika var. 



İstanbul Bölgesi hakemlerinin gölgesinde ve idaresinde kısacası futbol oynamamak ihanettir. Sağolsunlar , Karasuspor futbolcuları Düzcespor karşısında ,  ayaklarının götürdüğü beyinlerinin  hükmettiği kadar , güzel bir futbol oynadılar.  Öyle bakmayın siz skora.  Hani 2-0 yenildik. Ama karşımızda lider Düzcespor değil , şampiyon olmamak için direnen kendilerine inanmamış bir on bir ile futbol oynuyorduk. 




Haftalardır yenilirken bile , oynanan futboldan nemalanmak isteyen bir seyirci profili ile , maç seyir zevkinde idim. Elbette sonuç bizim için tehlike çanı gibi çalmış olsa da , futbol adına dirilişin bir Karasuspor’unu seyrettik Cephanelik Stadında. 




Kısacası ikinci devre başladığından bu güne 5 hafta geçti. Aldığımız puan ise sadece bir. Ama baktığımızda ilk devrenin  puan sıralamasına , milyonluk takımlara kafa tutan , kafa kırarcasına mücadele eden Karasuspor var. Bir kızıldereli büyüsünde kaybolmuş kırmızısını saklamış , sarısına tutunmuş albenisini olmayan renk cümbüşünde mücadele veren takım görüntüsü var. İlk defa Cephanelik stadında, “Aaa bizde bak futbol oynamasını biliyoruz “haykırışlarında. 




Lidere yenilselerde , “biz varız, bu ligde futbolumuzda var. Kendimizde varız. Öyleyse bu ligde kalmasını biliriz “haykırışı vardı. Düzcespor karşısında oynadıkları  futbol ile hani yadırgamayın cezalarımız ve sakatlarımız cabası olsun. Hem cezalı , hem de sakat olsakta sarı-kırmızı renkler altında , şampiyonluk olmasada  sevdamız , misafir değil bu ligin en iyi şekilde ev sahipliğini yaparız. Futbolunu oynadılar , İzmit Cephanelikte. 
Aslında ev sahibi idik Cephanelik stadında. Malumunuz Kütahyaspor ile oynadığımız maçta alınan ceza bizi deplasman mahkumu etmişcesine çıktık Karasu’dan İzmit’e doğru. Sevgili can dostlar ile. Lokantacı Hüseyin , bir Hüseyin daha Aşçı Kadir , ismini bilmediğim iki dost ve Paralı mahallesinden Yüksel Aksoy ve fırıncı ağabeyimiz Süleyman Çakır. Zaten bunlar hep bizim deplasmanda ev sahibi Karasulularımız her maçımızda varlar. İyiki de varlar. Ancak inandıkları tek şey var. O da Karasu sevdası. Bir de kalplerinden çıkarmadıkları Karasuspor. İşte o sevda yüklü minübüs ile gittik , Cephanelik Stad’ına. 




Futbol oynamak ise , ikinci devrenin futbol adına , en iyisini oynadık.  Ama malum Lider Düzcespor’a 2-0 yenildik döndük evimize. Bakacağız bundan sonra iyi futbol ve ligde kalma adına ne varsa Karasuspor için. Şen ve esen kalın.



YAZI: AHMET ŞEN