ÇOCUĞUN MİNNETİ

Torunum Ata, adada bisiklet kullanmaya yeni başladı. Zaman zaman bisikleti bozulunca beraber  adanın esnaflarından olan bisikletçi şerefe götürürüz. Evimizin delikanlısı oldu 11 yaşındaki torunumuz. Çarşı,bakkal işleri onun artık. Çarşıya ekmek almak için gidip gelmesi çok kısa zaman almakta. Tabi konumuz bu değil bir güler yüzün, sempatinin insan üzerindeki tesiri.

Geçenlerde  Torun  Ata, yine çarşıya indi. Akşam ekmeklerini fırından  almak onun için büyük heyecan ve zevk ama zaman ilerliyor ata henüz ortalarda yok. Epey  vakit geçti meraklanıyoruz ve nihayet dar sokağımızın başında göründü. Sepetinde ekmekler ve diğer siparişler var. Yanımıza geldiğinde ilk sözleri "Dede neler oldu biliyor musun” diyerek başladı anlatmaya:

“Tam marketin oradayım ön lastik patladı. Ne yapacağımı bilemiyordum. Bisikletçi amcaya gitmeye karar verdim onca yolu bisikleti götürdüm. Bisikletçi beni gördüğünde gülümseyerek ‘Ne oldu delikanlı?’ diye sordu. ‘Lastik patladı’ dediğimde ‘Tamam üzülme sen hemen yaparım’  dedi ve yaptı. Sonra bana ‘Bak delikanlı böyle durumlarda hemen bana gel,param var yok diye düşünme tamam mı yolda kalma sen para hiç önemli değil’ dedi.”

Torunum bu olayı devamlı herkese  anlattı. Demek ki insanların zor anlarında yapılan yardımlar ne kadar tesir yapmakta üzerlerinde. Sağ olasın Şeref usta.

YAZI ORHAN BUDAK