İSTANBUL'DA HAFTA SONLARI FUTBOL BAYRAMIDIR

Hafta sonları futbol bayramıdır İstanbul'da. Semtler için,mahalleler için önemli günlerdir. Genelde insanların buluşma noktalarıdır stadyumlar. Hafta içinde randevular verilir statta buluşmak için.
Stadyumlar insanların içindekini haykırdıkları,kendilerini ifade ettikleri mekanlardır İstanbul'da.

Her hafta sonu yüzlerce heyecan yaşanır. Kimisinde on taraftar olur,kimisinde,yüz,kimisinde bin. Heyecan hep yüksektir. Hop oturup,hop kalkar insanlar. Bambaşka bir aşktır yaşanan. Kendileri amatör ama aşkları profesyonel futbolcular çıkar sahneye. O en sevdikleri gönül verdikleri işi icra ederler futbol sahasında. 

Mutlu etmektir istedikleri. Tribündeki bir avuç insanı. Delicesine koştururlar koca sahada. Tribündeki Ahmet Abi'yi, Ali Abi'yi yada Emre'yi mutlu etmek, sevindirmektir tek dertleri.

İstanbul'da hiç bitmez aşk. Her hafta sonu yeniden tazelenir sevdalar. Hiç bitmez heyecan. Yaşanır yeşil sahada bazen kendi sakinliğinde,bazen hoyratça.
Hep tazedir umutlar bu şehirde. Bu hafta olmadı haftaya. Bugün olmadı bir başkasına.

Bu şehirde yaşanır duygular doyasıya. Sevinçte,hüzünde yaşanır aşıkcasına. Sever gönüller,aşıktır renklere. Bazen siyah beyaz,bazen kırmızı mavi yada sarı siyah. O renkler çıkınca sahaya. Yürekler bir başka çarpar. Kalpler bir başka atar çocukcasına.
Hiç bitmez sevdalar bazen hüzün,bazen sevinç olsa da.

Bu şehirde bayramdır hafta sonları. İlk delikanlılıklar yaşanır stadyumlarda. "Koşsana oğlum,öyle mi vurulur topa, helal sana" nidaları yükselir semaya. Bazen alkış tufanı kopar döner coşkuya. Bazen üzüntü çöker, döner gözyaşına.
Keyfi bir başkadır stadyumların İstanbul'da. Dostça sohbetler yaşanır. Eski anılar, hayatlar paylaşılır dolucasına. Tanırmısın Pire Mehmet'i gerçek bir pire gibiydi. Delicesine koşar,hoplar zıplardı. Ya da tanır mısın Takoz Kamil'i aynen bir takoz gibiydi. Önüne çıktın mı asla geçemezdin. Hele ayağını bir uzatsın adım atamazdın. Yada tanır mıydın kasap Necati'yi. Hiç acımazdı basardı tekmeyi. Acıdan bir hafta uyuyamazdın. Sahada atmadık tekme, basmadık ayak bırakmazdı. Sonra da içlenir insanlar. Nerede o günler,nerede o futbolcular. Nerede beton Osmanlar, nerede yılan İhsanlar,nerede kral Orhanlar. Anlatılır anılarda anılar...

Stadyumlarda çok anı biriktirir insanlar. "Hatırlarmısın 3-2 kazandığımız maç vardı. Şampiyonluk maçıydı. Son dakikada atmıştık çıldırmıştık." Ya da "Hatırlar mısın kaleci Eyüp topu elinden kaçırmış golü yemiş, düşmüştük. Ağlayarak evimize dönmüştük." Hiç bitmez anlatılır anılar.

Son yıllarda öksüz kaldı stadyumlar. Maalesef bir çok maçta çıkan olaylar,kavgalar,seyirci gelmeyen sessiz,sakin maçlar. Unutulmasın dostluklar,kaybolmasın delicesine aşklar,hiç bitmesin umutlar. Koştursun yine kardeşcesine altın ayaklar. Yine biriksin anılar. Yine anlatılsın sevdalar. Kavgaların yerini alsın yaşa, varollar. Eller patlayıncasına kadar yapılsın alkışlar.

Futbol bayramıdır hafta sonları İstanbul'da. Dostça,kardeşce hep bir arada. Dostlukların,kardeşliklerin hiç bitmemesi temennisiyle.
Bu haftada futbol bayramınız kutlu olsun dostlar.

YAZI: ÜMİT YILMAZ