On futbolcu babası ile bir kaleci babası arasında çok büyük fark vardır.Yerinde duramazsın,herkes tribünde maçı seyrederken sen kale arkalarını mesken tutarsın.Evladına ''Senin arkandayım'' der gibi.
Her pozisyonu sen de yaşarsın,elini uzatırsın sağa sola bilinçsizce,top geliyormuş gibi,ona yardımcı olmak ister gibi. Santrafor on tane kaçırsa da lafı olmazken,O on tane top çıkarsa da bir golle günah keçisi olacağını bilirsin.Takıma sırtını dönmeyen tek adam derler ama takımın sırtını döndüğü tek adam olur evladın.Tadın kaçar kendine gelemezsin günlerce.
Belki de hayatının en çok duasını maçlarda edersin,doksan dakika Allah ismi ağzından düşmez,her geçen pozisyondan sonra omuzlarından tonlarca yük kalkmış gibi hissedersin. Her kurtarışta başın göğe erer benim oğlum/kızım der gibi,gurur abidesi olursun. Kanser olmak istiyorsan kaleci babası olman yeter.Heyecanlanmak için lunaparklarda gondola binmene gerek yok,sana on katı heyecan verir kaleci bir evlada sahip olmak. Ama gururlusundur,herkes aynı formayı giyerken senin oğlun/kızın onlardan farklı giyer...Çünkü 1 NUMARA olmak farklıdır.
YAZI: ARİF DOĞAN
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder