Futbol günümüzün en popüler sporu hepimizin malumu. Üst düzey bir futbolcunun ülkemiz ve dünya genelinde kazandığı parayı kazanan insan sayısı da oldukça az.
Bu yüzden özellikle son 10 yıldır aileler çocuklarını spor kulüplerine ve spor okullarına yazdırmak için adeta birbiriyle yarışıyorlar. İyi bir kulübün altyapısına girmek için yapılan fedakârlıklarda gözlerden kaçmıyor.
Aileler birkaç yıldır çocuklarının okumasını da geri plana attı maalesef. Neredeyse çocukları üzerindeki tek düşünceleri futbolcu olsun. Kısa yoldan oda bizde köşeyi dönelim çabası.
Aslında kazın ayağı hiçte öyle değil. Üst düzey seviyede futbol oynayan insanlar bir günde futbolcu olmuyor. Yılların emeği ve alın teri var bunu kimse göz ardı edemez.
7-8 yaşından 25'li yaşlara kadar dökülmüş milyonlarca damla ter var. Ayrıca her emek verende üst düzey futbolcu olamıyor bildiğiniz gibi.
Futbol okulu antrenmanlarına vakit buldukça gitmeye gayret ediyorum. 5-6 yaşından başlayarak 13-14 yaşına kadar çocuklar iyi bir futbolcu olmak için birbirleriyle kıyasıya mücadele ediyorlar. Aileleri de kenarda onlara destek veriyor. Buraya kadar her şey güzel tabii ki. Ama işin birde şu boyutu var. Her aile oğlunu Messi, Ronaldo yada Salah zannediyor. Oğlundan daha iyi oynayan yok. Her topu oğullarına versinler sahada bir tek o oynasın. Diğer çocuklar boş boş dolansın. Bu çok yanlış bir düşünce tabii ki. Kimsenin oğlu Messi, Ronaldo yada Salah değil. Ama olamaz mı? Yeteneği varsa tabi ki olabilir. Ya yeteneği yoksa hem kendini hem çocuğu kandırmanın kimseye faydası yok. Hocam oynama imkanı vermeyince hoca benim çocuğumu harcadı demenin de manası yok. Spor okullarında yada spor kulüplerinde torpil yok mu? Tabii ki var. Ama herkes mi torpilli ? Kesinlikle değil. Garibanın çocuğu da var aralarında. Yeteneği varsa ve bunu gösteriyorsa ne kadar torpil olursa olsun. Hoca yada kulüp bunu görmezden gelemez. Herkes Messi, Ronaldo ya da Salah olacak diye bir kuralda yok. Bazıları da ruhen, bedenen ve ahlaken sağlıklı olmak için spor yapmalıdır. Hatta her sporcu adayının ilk amacı sağlıklı bir insan olmak olmalıdır. Gerisi yeteneğine bağlı olarak zaten şekillenecektir. Ailelerde çocuklarına illa futbolcu olacaksın. Başka çaren yok diye diretmemelidir. Çocuk yetenekliyse istemese de zaten sporun içinde kalır.
Ailevi baskı çocuğun her manada gelişimini etkiler. Çocuğun yeteneğini köreltir. Ailesinin gözüne girmek için ter döken çocuk en küçük başarısızlıkta hüsrana uğrar. Spordan uzaklaşır. Bırakın Messi, Ronaldo yada Salah olmasını sıradan bir oyuncu bile olamaz.
Ailelere tavsiyem kendi çocuğunuza büyük bir misyon yüklemeyin. Omuzlarına yük bindirmeyin. Oyunun ve sporun içinde kalmasını sağlayın. Baskı yapmayın. Yetenekleri doğrultusunda kendi hayatına kendisinin yön vermesine müsaade edin. Çocuğunuzda yetenek yoksa bırakın gerekirse futbolcu da olmasın. En azından sağlıklı olması için spor yapsın.
Unutmayın. Her çocuk Messi, Ronaldo yada Salah olacak diye bir kural yok. Bırakın çocuğunuz sağlıklı kalmak, sosyalleşmek için spor yapsın. Kaderinde, kısmetinde, bahtında ne varsa o sonradan peşinden gelsin.
YAZI: Ümit YILMAZ
NOT: Bu yazı büyük beklenti içine girip çocuğunun hayatını adeta zindana çeviren ailelere tavsiye niyetiyle yazılmıştır.
Okuyup karar vermek sizlerin elinde.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder